De mens die zichzelf baadt in de stilte

Die alle personages die hij speelde op de kast zet

Hij die zichzelf ziet

Zodat zich dat nu voordoet

En de leegte hem wegsmelt

Tussen het antieke kastje en de koperen potten

Voor hem die dan zichzelf ziet

Zonder enige correctie

Is naakt en rijk

Kwetsbaar en omarmd

Verloren en teruggevonden

<< Previous Poem
Next Poem >>